Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy jest miejscem, w którym dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi zdobywają nie tylko wiedzę i wychowanie, ale przede wszystkim przygotowanie do samodzielnego życia. Szkoła daje uczniom możliwość kontynuacji nauki w szkole zawodowej, która przygotowuje młodzież do pracy w wyuczonym zawodzie. Wychowankowie Ośrodka i ich rodziny otoczone są opieką i wsparciem nie tylko w roku szkolnym, ale również w czasie wakacji.
W Ośrodku dzieci niepełnosprawne umysłowo w stopniu umiarkowanym i głębokim odnajdują swoje „ja”, poznają kolegów o tych samych problemach i potrzebach. Czują się tu bardzo dobrze i bezpiecznie, chętnie uczęszczają na zajęcia i stają się bardziej dojrzali społecznie.
W Starachowicach szkolnictwo specjalne rozpoczęło działalność w roku szkolnym 1960/61. Powstała placówka dydaktyczno-wychowawcza i opiekuńcza dla dzieci z niepełnosprawnością umysłową w stopniu lekkim, pod nazwą Państwowy Zakład Wychowawczy. Na początku istnienia była to szkoła podstawowa czteroklasowa, do której uczęszczały dzieci z miasta i okolic. Dla uczniów, którzy mieszkali daleko od szkoły oddany został internat mieszczący się w byłym budynku Szkoły Podstawowej nr 3.
Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach powierzyło z dniem 1 sierpnia 1960 roku pełnienie obowiązków dyrektora Ludwikowi Kowcz.
Placówka obejmowała internat i Specjalną Szkołę Podstawową nr 9. Internat przejął stary budynek po byłej Szkole Podstawowej nr 3, przy ulicy Pasternik 36. Natomiast szkoła, zajęcia organizowała w salach lekcyjnych w nowym budynku Szkoły Podstawowej nr 3. Odległość między szkołą a internatem wynosiła około 800 m.
Budynek internatu była to przedwojenna willa murowana, piętrowa, lecz nie przystosowana do pełnienia funkcji opiekuńczo-wychowawczej. Brak bieżącej wody, niewystarczająca ilość pomieszczeń, ogrzewanie piecowe, umiejscowienie ubikacji poza budynkiem sprawiało, że nie spełniał on podstawowych wymogów higieniczno-sanitarnych.
Po doprowadzeniu w 1961 roku do internatu wody bieżącej i zainstalowaniu urządzeń do jej podgrzewania, warunki nie uległy widocznej poprawie. Wychowankowie musieli korzystać o każdej porze roku z oddalonej około 500 m Łaźni Miejskiej.
W budynku mieściły się: świetlica, jadalnia, kuchnia, pralnia, szatnia oraz cztery sypialnie. W 1961 roku wygospodarowano także małe pomieszczenie na bibliotekę.
Przygotowania do przyjęcia dzieci do internatu rozpoczęły się w sierpniu 1960 roku. Wyposażeniem pomieszczeń przeznaczonych dla dzieci zajmowali się sami wychowawcy. Internat zaczął przyjmować wychowanków od 1 września, jednak w pełni pracę wychowawczą rozpoczął z dniem 28 listopada 1960 roku.
Kadrę pedagogiczną zasilał personel administracyjno-gospodarczy i higienistka.
W pierwszym roku szkolnym działalności PZW z internatu korzystało 48 wychowanków, których podzielono na cztery grupy wiekowe. Opiekę nad grupami objęło czterech wychowawców:
W pierwszym okresie swej działalności internat pracował według ustalonego regulaminu dnia, który przez następne lata był zmieniany i dostosowywany do sprawniejszej organizacji i pracy opiekuńczo-wychowawczej.
Nauczyciele w szkole pracę swą rozpoczęli 15 sierpnia 1960 roku, urządzając i przygotowując sale lekcyjne do przyjęcia uczniów.
Zajęcia edukacyjne w szkole rozpoczęły się 1 września. Liczba uczniów zwiększała się w miarę przybywania dzieci do internatu. Właściwa praca, według obowiązującego podziału godzin w klasach I-III rozpoczęła się 1 stycznia 1961 roku.
W pierwszym roku nauki w Szkole Specjalnej nr 9 uczyło się 62 uczniów. Zajęcia odbywały się po południu w czterech klasach, a trzech oddziałach. Uczniowie korzystali z sal lekcyjnych, w których do południa uczyły się dzieci ze szkoły masowej. Zajęcia edukacyjne prowadzone były przez cztery nauczycielki, którym podporządkowana była jedna klasa:
Nauczyciele zostali przygotowani do pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych przez uczestniczenie w zajęciach tego samego typu placówce w Ostrowcu Świętokrzyskim.
W drugim roku nauki wydzielone zostały dwie sale dla potrzeb szkoły specjalnej. Nauka odbywała się na dwie zmiany. Klasy starsze rozpoczynały zajęcia od 800, klasy młodsze od 1400. Każdego dnia odbywały się cztery godziny lekcyjne.
Z roku na rok wzrastała liczba uczniów a nie zwiększała się ilość sal. W roku szkolnym 1964/65 w szkole było 75 uczniów.
W 1969 roku stanowisko dyrektora Państwowego Zakładu Wychowawczego objęła mgr Maria Grabarek. Sukcesywny wzrost liczby dzieci obejmowanych nauczaniem w szkole specjalnej spowodował utworzenie dodatkowych sal. Powstała pracownia praktyczno-techniczna. W 1974 roku zostało wygospodarowane nowe pomieszczenie na salę lekcyjną a w rok później powstała dodatkowa pracownia.
W 1975 roku funkcję dyrektora Państwowego Zakładu Wychowawczego objęła mgr Alfred Majewski. W okresie tym szkoła została przeniesiona do budynku przy ulicy Hutniczej 12 i funkcjonowała jako samodzielna Szkoła Podstawowa Specjalna nr 9 dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Pojawiła się możliwość objęcia kształceniem specjalnym większej ilości uczniów. Chociaż budynek nie spełniał odpowiednich warunków do prowadzenia działalności dydaktyczno-wychowawczej, gdyż sale były nienormatywne (bardzo duże) oraz brak było boiska trawiastego to przejście do nowego budynku sprawiło, że szkoła mogła funkcjonować samodzielnie, miała do dyspozycji siedem sal lekcyjnych, kancelarię, salę gimnastyczną, pracownię zajęć technicznych, ubikacje oraz szatnię. Powstało siedem klas od II-VIII, nauka odbywała się już na jedną zmianę.
W 1976 roku zorganizowano klasopracownie dla klas młodszych, klasopracownie przyrodniczo-geograficzną, matematyczną, języka polskiego i zajęć praktyczno-technicznych. W klasach młodszych powstały zespoły wyrównawcze.
Kolejne lata przyniosły wzrost liczby dzieci obejmowanych kształceniem specjalnym. I tak w roku szkolnym 1980/81 liczba uczniów wynosiła 178 zgrupowanych w dziesięciu oddziałach, ale już w roku szkolnym 1981/82 ilość oddziałów zwiększyła się do trzynastu, a liczba uczniów do 198. Fakt ten spowodował dostosowanie kolejnych pomieszczeń w szkole do prowadzenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych. Uczniowie uczyli się w czternastu salach lekcyjnych dostosowanych wyposażeniem do poziomu edukacyjnego i profilu nauczanego przedmiotu.
Od roku szkolnego 1978/79 na podstawie Zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 15 grudnia 1975 roku w sprawie organizacji wychowania i kształcenia dzieci i młodzieży w zakładach leczniczych i leczniczo-wychowawczych rozpoczął pracę dydaktyczno-wychowawczą punkt filialny Państwowego Zakładu Wychowawczego działający przy Szpitalu Miejskim w Starachowicach. Nosił nazwę „Oddziałów szpitalnych”. Zajęcia dydaktyczne prowadziło siedmiu nauczycieli. Zajęcia szkolne odbywały się do południa przez pięć dni w tygodniu i obejmowały cztery oddziały: dziecięcy, ortopedię, chirurgię i oddział zakaźny. Zajęcia przedszkolne odbywały się w systemie dwuzmianowym i prowadzone były przez dwóch nauczycieli.
Od 1978 roku rozpoczął swą działalność w Starachowicach Rodzinny Dom Dziecka jako filia Państwowego Zakładu Wychowawczego. Działalnością opiekuńczo-wychowawczą zajmowali się w nim Barbara i Witold Kowalscy.
W 1983 roku na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty z 19 maja 1966 roku i wydanym statutom dla placówek kształcenia specjalnego Państwowy Zakład Wychowawczy zmienił nazwę na Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy jako placówka z internatem i przynajmniej dwoma oddziałami kształcenia osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Struktura organizacyjna SOSW obejmowała: Szkołę Podstawową Specjalną, internat, filię – Oddziały Szpitalne, Rodzinny Dom Dziecka a także nauczanie indywidualne.
Dyrektorem Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Starachowicach od roku 1984 został mgr Stefan Zuwała. W 1983 roku nastąpiła zmiana lokalizacji internatu. Został on przeniesiony do budynku po byłym żłobku przy ulicy 1 Maja. Sytuacja lokalowa wychowanków uległa znacznej poprawie. W budynku internatu wydzielono trzy sypialnie, jadalnie, świetlicę, gabinet lekarski i pokój wychowawców. W internacie było 54 wychowanków podzielonych na trzy grupy. Opiekę wychowawczą prowadziło dziewięciu nauczycieli.
W latach 1983-1992 dzieci specjalnej troski uczyły się w Szkole Podstawowej Specjalnej przy ulicy Hutniczej 12 a mieszkały w internacie przy ulicy 1 Maja. Odległość między szkołą a internatem wynosiła około 1 kilometra. Trudne warunki lokalowe szkoły jak i internatu zmusza dyrektora SOSW mgr Stefana Zuwałę a następnie od 1990 roku mgr Wojciecha Wściubiaka do starań o zmianę lokalizacji placówki. Decyzją władz miasta i Kuratorium Oświaty SOSW w 1991 roku przejął budynek byłego hotelu robotniczego przy ulicy Staszica 16.
Od kwietnia 1992 roku szkoła i internat mieszczą się w jednym budynku, uczniowie i wychowankowie wreszcie mają odpowiednie warunki do nauki. Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w budynku tym mieści się do chwili obecnej.
Ośrodek został wyposażony w nowy sprzęt, meble oraz pomoce naukowe. Szkoła dysponowała dwunastoma klasopracowniami, gabinetami: logopedycznym, psychologicznym, reedukatora, lekarskim oraz świetlicą i biblioteką.
W internacie wygospodarowano dwanaście sypialni mieszczących po trzech wychowanków. Każda grupa posiadała swoją świetlicę. Oprócz tego wychowankowie internatu i szkoły korzystali z dużej świetlicy, była to sala reprezentacyjna, gdzie odbywały się wszystkie akademie i ważniejsze uroczystości. W internacie znajdował się także gabinet pielęgniarki wraz z izolatką oraz pokój wychowawców i opiekunek nocnych.
Pod kierunkiem dyrektora Ośrodka Anny Tusińskiej przeprowadzone zostały liczne prace remontowe na terenie szkoły i internatu. Dotyczyły one poprawy warunków sanitarnych i higienicznych oraz dostosowania otoczenia budynku i jego wnętrza do sprawności fizycznej wychowanków.
W łazienkach począwszy od 1997 roku wykonane były remonty w zależności od sytuacji finansowej Ośrodka.Jednak największe zmiany nastąpiły na przełomie 1999/2000 roku. Łazienki i ubikacje zostały gruntownie wyremontowane. Wykonano ścianki działowe, wymieniono brodziki natryskowe, sanitariaty i umywalki. Położono glazurę na ścianach łazienek i kabin natryskowych a na podłodze terakotę.
Po remoncie łazienki w szkole i internacie spełniały wymagania higieniczno-sanitarne.
W roku szkolnym 1994/95 po raz pierwszy w historii placówki zorganizowana została „klasa życia”, w której realizowano program szkoły podstawowej specjalnej dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym i znacznym, oraz objęto nauczaniem indywidualnym osoby niepełnosprawne umysłowo w stopniu umiarkowanym. Klasa liczyła siedem osób. W latach następnych tworzone są nowe oddziały dla osób upośledzonych umysłowo w stopniu głębszym jako oddziały edukacyjno-terapeutyczne.
Na mocy rozporządzenia Ministerstwa Edukacji Narodowej z 30 stycznia 1997 roku w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim, SOSW organizuje zajęcia dla tych osób. Pierwszy oddział powstał w1997 roku, zajęcia prowadzone były w Przedszkolu Miejskim nr 11. Od 1 września 1998 roku zespół rewalidacyjno-wychowawczy organizowany jest już w szkole specjalnej. Drugi zespół dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim uruchomiony został we wrześniu 2000 roku. Do przewozu dzieci zakupiono nowy samochód bus marki mercedes „Vita”. Uruchomiono salę rehabilitacyjną.
Przeprowadzenie reformy w całym ustroju edukacji jak i przemiany w podejściu do trudności w uczeniu się oraz do niepełnosprawności człowieka uzasadniały potrzebę wprowadzenia gruntownych zmian również w kształceniu specjalnym.
Przyjmując, ze podmiotem systemu edukacji jest człowiek, a nie program nauczania czy instytucja szkoły, że celem nauczania jest przede wszystkim rozwój osoby, jej przygotowanie do niezależnego, samodzielnego, aktywnego i twórczego życia wprowadzenie reformy 1 września 1999 roku było koniecznym i istotnym faktem dla szkolnictwa specjalnego.
W związku z wprowadzoną reformą zmianie uległ ustrój szkolny Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Starachowicach. W okresie tym funkcje dyrektora pełniła mgr Anna Tusińska, która uczyniła wiele starań, aby jak najlepiej wdrożyć reformę w Ośrodku.
Po przekształceniu Szkoły Podstawowej Specjalnej o strukturze organizacyjnej klas I-VIII, powstała sześcioletnia Szkoła Podstawowa Specjalna dla dzieci z niepełnosprawnością umysłową w stopniu lekkim i umiarkowanym. Po jej ukończeniu uczniowie kontynuują naukę w trzyletnim gimnazjum. Ze względu na możliwość tworzenia w szkolnictwie specjalnym szkół podstawowych i gimnazjów w jednym budynku w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym 1 września 1999 roku rozpoczęło działalność Gimnazjum Specjalne. Struktura ta odnosiła się do dzieci z niepełnosprawnością umysłową w stopniu lekkim i umiarkowanym.
Na mocy aktu założycielskiego z dniem 1 września 2000 roku powołana została Szkoła Zawodowa Specjalna, organizację tej szkoły określał statut. Powstała Szkoła Zawodowa była trzyletnia o kierunku – pomocnik obsługi hotelarskiej, przeznaczona dla młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim.
Decyzją Starostwa Powiatowego w Starachowicach z dniem 1 września 2002 roku przekształcono publiczną szkołę ponadpodstawową – Zasadniczą Szkołę Zawodową Specjalną w publiczną szkołę ponadgimnazjalną – Zasadniczą Szkołę Zawodową Specjalną. Organizację powołanej placówki określał jej statut.
W powstałej Zasadniczej Szkole Zawodowej Specjalnej oprócz kształcenia uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, istnieje możliwość organizowania oddziałów dla młodzieży z niepełnosprawnością umysłową w stopniu umiarkowanym i znacznym.
Szkoła zawodowa ponadgimnazjalna jest dwuletnia, o kierunku kucharz małej gastronomii. Zajęcia z praktycznej nauki zawodu odbywają się poza budynkiem Ośrodka w państwowych instytucjach.
Szkoła Podstawowa Specjalna dla dzieci z niepełnosprawnością umysłową w stopniu lekkim i umiarkowanym, Gimnazjum Specjalne dla uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim i umiarkowanym, Szkoła Zawodowa Specjalna dla osób z niepełnosprawnością umysłową w stopniu lekkim nosi nazwę Zespołu Szkół Specjalnych.
W roku szkolnym 2001/2002 Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy stanowi: Zespół Szkół Specjalnych, zespoły rewalidacyjno-terapeutyczne, oddziały szpitalne i internat. Granice obwodu szkoły obejmują wszystkie miejscowości należące do powiatu starachowickiego.
Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy z siedzibą w Starachowicach ul. Staszica 16 działa na podstawie ustawy z dnia 07.09.1991r. o systemie oświaty oraz rozporządzenia MEN, ośrodek realizuje cele i zadania określone w ustawie o systemie oświaty, przepisach wydanych na jej podstawie w sprawie zasad organizacji kształcenia specjalnego.
SOSW jest placówką dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnej, która z racji niepełnosprawności nie może uczęszczać do szkół w miejscu zamieszkania.
Głównym zadaniem Ośrodka jest tworzenie właściwych dla prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży warunków wychowawczych, zdrowotnych i materialnych oraz umożliwienie prawidłowego przebiegu procesu rozwoju uczniów i wychowanków.
Cele i zadania realizowane są we współpracy z rodzicami uczniów i wychowanków oraz instytucjami, których celem statutowym jest działalność na rzecz dzieci i młodzieży.
W polskim systemie oświaty na przestrzeni lat dokonują się istotne zmiany prawno organizacyjne. Zapewnienie kształcenia, opieki i wychowania osobom niepełnosprawnym intelektualnie również zawiera się w tym systemie. Specjalne Ośrodki Szkolno – Wychowawcze są moim zdaniem ważnym ogniwem tego układu. Gwałtownie zmieniające się warunki prawno – organizacyjne umożliwiają rozwój placówek w rzeczywiste centra edukacji dla dzieci i młodzież o ograniczonych możliwościach rozwoju. Placówki oświatowo wychowawcze poprzez współpracę z lokalnym środowiskiem i pracę na rzecz tego środowiska umożliwiają realnie – wyrównanie szans rozwoju dzieciom i młodzieży w Polsce. Społeczność szkolna działając wspólnie i współodpowiedzialnie podnosi jakość pracy placówki we wszystkich jej obszarach, dąży do standardów określonych w przepisach oświatowych. Z doświadczeń działalności placówek korzystają inne lokalne instytucje, stowarzyszenia i szkoły. Reforma oświaty uruchomiła również zmiany w samych nauczycielach, inspirując ich do ustawicznego kształcenia i rozwoju. Zawarte w powyższym opisie stwierdzenia dotyczą również SOSW w Starachowicach. SOSW działa na podstawie ustawy o systemie oświaty, rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej oraz statutu zatwierdzonego przez Radę Pedagogiczną SOSW. Organem prowadzącym SOSW jest Powiat starachowicki. Organem sprawującym nadzór pedagogiczny jest Świętokrzyski Kurator Oświaty w Kielcach. W ośrodku funkcjonują grupy wychowawcze, zespoły rewalidacyjno – wychowawcze oraz szkoły: szkoła podstawowa specjalna, gimnazjum specjalne, zasadnicza szkoła zawodowa specjalna, uzupełniające liceum ogólnokształcące specjalne oraz szkoła specjalna przysposabiająca do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz niepełnosprawnościami sprzężonym. Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy w Starachowicach jest publiczną placówką specjalną dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo, funkcjonującą od 1.09.1960 roku, utworzoną przez kuratorium oświaty w Kielcach na podstawie art. 5 ust. 2 pkt. 1 Ustawy z dnia 07.09.1991 ro systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).Szczegółową organizację pracy SOSW oraz szkół funkcjonujących w jego strukturze zawierają statuty, które aktualizowane są zgodnie z obowiązującymi przepisami. Zgodnie ze statutem Ośrodek oraz poszczególne szkoły realizują cele i zadania dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze określone w ustawie z dnia 07.09.1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, późn. zm.) oraz przepisach wydanych na jej podstawie. Organami Ośrodka są: Dyrektor SOSW, Rada Pedagogiczna, Rada Rodziców, Samorząd Uczniów i Wychowanków. Głównym zadaniem Ośrodka jest przygotowanie uczniów i wychowanków w miarę ich możliwości do samodzielnego udziału w życiu społecznym w integracji ze środowiskiem. Głównym celem działań Ośrodka jest tworzenie właściwych dla prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży warunków wychowawczych, zdrowotnych i materialnych, oraz umożliwienie prawidłowego przebiegu procesu rozwoju uczniów i wychowanków. Cele i zadania realizowane są we współpracy z rodzicami uczniów i wychowanków oraz instytucjami, których celem statutowym jest działalność na rzecz dzieci i młodzieży.SOSW jest placówką dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej – upośledzonej umysłowo, która z racji niepełnosprawności nie może uczęszczać do szkół w miejscu zamieszkania. Placówka posiada samochód dla potrzeb dowożenia uczniów niepełnosprawnych do szkoły oraz wykorzystuje środek transportu w realizacji zadań dydaktycznych, opiekuńczych i wychowawczych. Placówka położona jest w centrum miasta Starachowice, z dala od główny ulic, na których jest duże natężenie ruchu ulicznego. Droga doprowadzająca do placówki nie stwarza zagrożenia. Położenie budynku umożliwia łatwy dojazd komunikacji miejskiej oraz własnym środkiem transportu. Placówka jest ogrodzona, na swoim terenie posiada miejsca zieleni. Wprowadzono rozwiązania architektoniczne umożliwiające dojście osobą na wózkach inwalidzkich. Budynek ośrodka oraz zagospodarowany wokół niego teren znajduje się na działce o łącznej powierzchni 2403 m2 . Znajdują się tutaj zieleńce, rabaty kwiatowe, rosną drzewa i krzewy. Od strony wschodniej utworzono nowoczesne boisko wielofunkcyjne do gry w piłkę nożną, siatkową i koszykową. Budynek posiada 5 kondygnacji, parter oraz 4 piętra budynku są dwupoziomowe. Na pierwszym i drugim piętrze znajdują się pomieszczenia szkolne, trzecie i czwarte piętro zajmują grupy wychowawcze oraz mieszczą się tam mini-sala gimnastyczna, pracownie do zajęć specjalistycznych. Na parterze znajdują się salę do zajęć rewalidacyjno – wychowawczych, pomieszczenia biurowe, świetlica szkolna, pomieszczenia gospodarcze. Do budynku prowadzą 3 wejścia, z których 2 przystosowane są do potrzeb osób niepełnosprawnych ruchowo. Teren i budynek placówki stanowią mienie powiatu, którym zarządza dyrektor ośrodka. W placówce uczy się przeciętnie 140 uczniów, a w grupach wychowawczych przebywa około 24 uczniów.Budynek i teren wokół jest estetyczny, po gruntownym remoncie, posiada windę panoramiczną – jest pięknie utrzymanym obiektem Placówka jest w większości wyposażona w potrzebny sprzęt i pomoce oraz środki dydaktyczne. Ich stan jest bardzo dobry. W dyspozycji nauczycieli jest sprzęt audiowizualny, dostęp do Internetu, korzystają z pracowni przedmiotowych i specjalistycznych, biblioteki szkolnej. W placówce funkcjonuje jedna sala komputerowa, ale poszczególne pracownie są wyposażone w nowoczesny sprzęt komputerowy z dostępem do Internetu. Baza grup wychowawczych, to pomieszczenia sypialne, świetlice, stołówka, pralnia oraz siłownia. Wyposażenie oraz estetyka pomieszczeń jest bardzo wysoka, grupy wychowawcze wyposażone są w urządzenia i pomoce niezbędne do pracy umysłowej, zajęć rekreacyjnych i rozrywkowych. Ze względu na przeprowadzone remonty pomieszczeń i korytarzy również ta część placówki jest zadbana, estetyczna i zachęca dzieci i młodzież do pobytu. Wychowankowie grup to uczniowie szkół, mają zapewniony bezpłatny pobyt, opłaty dotyczą całodobowego wyżywienia. W tym zakresie zorganizowana jest współpraca z miejskimi i gminnymi ośrodkami pomocy społecznej, dotycząca pomocy finansowej w odpłatności za wyżywienie. Placówka organizuje również zajęcia poza terenem np. na krytej pływalni, boiskach klubu sportowego, pracowni plastycznej i w innych miejscach. Ośrodek jest jedyną tego typu placówką w powiecie starachowickim. Pełni rolę centrum edukacyjnego dla osób o różnej niepełnosprawności intelektualnej. Jest to możliwe dzięki pracującym tu nauczycielom – wykwalifikowanej kadrze pedagogicznej oraz wieloletniemu doświadczeniu, w ciągłości od ponad 50 lat pracy placówki. Przekształcenia struktury wynikające z reformowania oświaty na przestrzeni lat, wpłynęły rozwojowo na organizację kształcenia, wychowania i opieki nad dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną intelektualnie. Ugruntowały metodykę działań , na bieżąco ją dostosowując i unowocześniając. Współpraca z uczelniami wyższymi w tym zakresie (organizacja praktyk studenckich, udział w badaniach) to mocna strona placówki. Bardzo dobrze wykształceni nauczyciele wykorzystują w swojej pracy różnorodne metody , dostosowują je do potrzeb ucznia i wychowanka, poziomu jego niepełnosprawności. Wszyscy uczniowie szkół objęci są pomocą psychologiczno- pedagogiczną, poprzez między innymi udział w zajęciach rewalidacyjnych: korekta wad wymowy,korekta wad postawy,korekcyjno-kompensacyjnych i innych dostosowanych do potrzeb ucznia. Organizowane są również zajęcia dydaktyczno wyrównawcze i specjalistyczne. Wszystkie zajęcia prowadzone są przez nauczycieli z odpowiednim przygotowaniem specjalistycznym. Wszyscy nauczyciele mają przygotowanie z zakresu oligofrenopedagogiki. Zatrudniony jest również tyflopedagog, logopeda , psycholog. Nauczyciele posiadają uprawnienia do prowadzenia różnych zajęć na przykład z dzieckiem z autyzmem, integracji polisensorycznej, korekty wad postawy.
